قرآن کریم به‌عنوان کتاب و منبع اصلی و مشترک تمامی مذاهب و فرق اسلامی، ادبیاتی وحدت‌گرا دارد. آیات و مفاهیمی همچون ((واعتصموا))، ((تعاونوا))، ((الف بینهم))، ((امت واحدة))، ((امتا واسطا))، ((حزب الله))، ((صبغة الله))، همگی، گاه با صراحت، وگاه در قالب روشی اصلاحی بر مفهوم وحدت تأکید می‌نماید. البته مفهوم وحدت در قرآن کریم تنها به امت اسلامی محدود نمی‌شود، بلکه در سطحی وسیع‌تر، دیگر ادیان توحیدی (ابراهیمی) را نیز در برمی‌گیرد. و پیامبر ((ص)) را مأمور به ابلاغ وحدت می‌کند «قُلْ یا أَهْلَ الْکتابِ تَعالَوْا إِلی کلِمَةٍ سَواءٍ بَینَنا وَ بَینَکم...»ادعای اصلی این مقاله آن است که بحث وحدت اسلامی و انسانی بیش از هر چیز، موضوعی اخلاقی است، زیرا اهداف نهایی دین، کمال انسان، یعنی تجلی صفات الهی در او و خلق الهی است و دارای عوامل وحدت، یکتا پرستی، و قرآن و عترت، اطاعت از رهبری و.. می‌باشد. ازجمله علل اختلاف تفرقه بین نوع انسان‌ها و یا بین ادیان ومذاهب، عدم اطاعت از خبری، استعمار و حزب گرایی است.
)