2
استادیار گروه فقه و مبانی حقوق، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
چکیده
خیار فسخ یک حق است و تحت سلطنت کسی است که این اختیار را دارد وچون عقد نکاح از عقود لازم است، خیارفسخ برای زوجین باید بواسطه دلیل خاصی باشد. در فقه امامیه این دلایل تحت عنوان عیوبِ مشترک ومختصِ مجوز فسخ نکاح شمرده شده است. عیب مشترک در زوجین، جنون است واز عیوب مختص زوج «جَبّ، خِصاء، عَنن» وعیوب مختص زوجه «قَرن، جذام، بَرَص، اِفضاء، زمین گیری ونابینایی ازدوچشم» است. در این پژوهش محقق قصد دارد به این سوال پاسخ دهد که آیا امکان فسخ نکاح در عیوب دیگری که در قانون مدنی به آن تصریح نشده است وجود دارد؟ با توجه به تحقیق انجام شده، می توان بیان نمود که فقه امامیه و قانون مدنی هردو برگرفته از آیاتی هستند که از صفت جری و اطباق برخوردار بوده و قابل تسری به هر زمان است وملاک مجوز فسخ نکاح در عیوب مطرح شده نیز قواعد فقهی"لاحرج" و"لاضرر"و قاعده اولویت و اطلاق است. شارع مقدس نیز حکمی که موجب عسر و حرج و ضرر و مشقت شدید برای مکلفین باشد، وضع نمی کند. به ویژه در زندگی زناشویی که لازمه آن ایجاد آرامش وسکون است. به نظر می‌رسد تصریح به این عیوب از باب تمثیل بوده وخصوصیت نداشته و حصری نیستند، زیرا در عصر کنونی برخی از عیوب مصرح قابل درمان هستند، ودرمقابل بیماری‌های دیگری مانند: ایدز، هپاتیت وغیره وجوددارند، که قابل درمان نیستند. لذا می‌توان قائل به توسعه این عیوب شدوعیوب غیر مصرح را از عیوب مجوز نکاح شمرد. این پژوهش با روش کتابخانه ای -توصیفی با رویکرد فقه خانواده نوشته شده است.
)