گروه فقه و حقوق دانشگاه آزاد اسلامی- واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران.
چکیده
عقدنامه‌های مدرن به‌عنوان ابزاری حقوقی، نقش مهمی در تعدیل نابرابری‌های جنسیتی در حقوق خانواده دارند. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و با نگرش مقایسه‌ای و تطبیقی، به بررسی کارکرد شرایط ضمن عقد در نظام‌های حقوقی ایران و عراق می‌پردازد. شروط ضمن عقد در هر دو نظام حقوقی، با وجود ریشه‌گیری از فقه امامیه و حنفیه، توانسته‌اند تا حدی نابرابری‌های جنسیتی را کاهش دهند. در ایران، ماده ۱۱۱۹ قانون مدنی و در عراق، ماده ۲۰ قانون احوال شخصیه (۲۰۱۹) مهم‌ترین مبانی قانونی این شروط هستند. با این حال، موانعی مانند مقاومت محاکم سنتی و کمبود آگاهی حقوقی زنان، اجرای کامل این ظرفیت‌ها را محدود کرده‌اندیافته‌ها نشان می‌دهد که اگرچه هر دو کشور تحت تأثیر فقه امامیه هستند، اما رویکردهای متفاوتی در بهره‌گیری از این ظرفیت حقوقی برای بهبود وضعیت زنان اتخاذ کرده‌اند.
نعیمی, طاهره سادات. (1404). تحلیل کارکرد عقدنامه‌های مدرن در بهبود وضعیت حقوقی زنان (مطالعه مقایسه‌ای شرایط ضمن عقد در ایران و عراق). فصلنامه پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده, 6(1), 35-52.
MLA
طاهره سادات نعیمی. "تحلیل کارکرد عقدنامه‌های مدرن در بهبود وضعیت حقوقی زنان (مطالعه مقایسه‌ای شرایط ضمن عقد در ایران و عراق)". فصلنامه پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده, 6, 1, 1404, 35-52.
HARVARD
نعیمی, طاهره سادات. (1404). 'تحلیل کارکرد عقدنامه‌های مدرن در بهبود وضعیت حقوقی زنان (مطالعه مقایسه‌ای شرایط ضمن عقد در ایران و عراق)', فصلنامه پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده, 6(1), pp. 35-52.
VANCOUVER
نعیمی, طاهره سادات. تحلیل کارکرد عقدنامه‌های مدرن در بهبود وضعیت حقوقی زنان (مطالعه مقایسه‌ای شرایط ضمن عقد در ایران و عراق). فصلنامه پژوهشنامه نوین فقهی حقوقی زنان و خانواده, 1404; 6(1): 35-52.
)