بررسی فقهی و حقوقی تعلیق و تنجیز در عقد نکاح با تأکید بر دیدگاه‌های فقهای امامیه

نوع مقاله : مقاله تخصصی

نویسنده

استاد حوزه ، دانش پژوه مقطع سطح چهار رشته فقه خانواده ، تهران ، ایران .

چکیده

از نظر مشهور  فقها یکی از شرایط صحت معاملات اعم از عقود و ایقاعات، تنجیز (عدم تعلیق) می باشد. این پژوهش با هدف بررسی شرط تنجیز و تأثیر تعلیق بر عقد نکاح، با رویکردی تحلیلی-تطبیقی به تحلیل آرای فقهی و ادله مرتبط می‌پردازد. با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، صور مختلف تعلیق بیان شده و دیدگاه‌های فقها در سه دسته کلی (ابطال مطلق تعلیق، جواز تعلیق در برخی صور، و تفصیل بین عقود معاوضی و اذنی) مورد بحث واقع شده است. ادله قائلان به شرط تنجیز، شامل اجماع، روایات، اصاله الفساد، استنکار عرفی، و دلیل عقلی، مورد نقد و بررسی قرار گرفته و ناتمام بودن آن‌ها نشان داده شده است. یافته‌ها حاکی از آن است که دلیلی معتبر (اجتهادی یا فقاهتی) برای شرطیت تنجیز در عقد نکاح وجود ندارد و تعلیق لزوماً به بطلان عقد منجر نمی‌شود. این پژوهش پیشنهاد می‌دهد با توجه به فرق بین شرط و تعلیق، و عدم وجود ادله قاطع، می‌توان تعلیق در معاملات اعم از ایقاعات و عقود و از جمله عقد نکاح را  پذیرفت، مشروط بر حفظ جزم و قصد انشاء.

کلیدواژه‌ها