نظریه خطابات قانونی امام خمینی

نوع مقاله : مقاله تخصصی

نویسنده

دانش آموخته سطح4فقه خانواده، جامعه الزهراء

چکیده

یکی از دیدگاه‌های اساسی امام خمینیe در منظومه مباحث حکم شناسی، «نظریه خطابات قانونی» است. این نظریه در اصول، در موارد بسیاری کاربرد داشته و معضلات چندی را حل می‌کند. این نظریه عبارت است از عدم انحلال قانونی. مشهور اصولیون معتقدند که خطابات قانونی قابل‌تجزیه به خطابات شخصی به تعداد افراد و اشخاص مخاطب است. امام خمینیe، آن را غیرقابل انحلال می‌داند. در این نوشتار به‌طور مختصر به تبیین دیدگاه ایشان می‌پردازیم.

کلیدواژه‌ها


فهرست منابع

1 ـ آخوند خراسانی، کفایة الاصول (با حواشی ابوالحسن مشکینی)، قم: انتشارات لقمان، چاپ اول، 1413 ق
2 ـ انصاری، مرتضی بن محمدامین، فرائد الاصول، قم: موسسۀ‌النشر‌الاسلامی‌التابعة لجماعة‌المدرسین چاپ پنجم، 1416 ق
3 ـ حائری اصفهانی، محمدحسین بن عبد‌الرحیم، فصول الغرویه فی الاصول الفقهیه، قم: دار إحیاء‌العلوم‌الاسلامیه، چاپ اول، 1404 ق
4 ـ عراقی، ضیاء‌الدین، مقالات الاصول، قم: مجمع‌الفکر‌الاسلامی، چاپ اول، 1420 ق
5 ـ فاضل موحدی لنکرانی، محمد، اصول فقه شیعه، قم: مرکز فقهی ائمه اطهارj، چاپ اول، 1381 ش
6 ـ موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، خطابات قانونیه، تهران: چاپ و نشر عروج، چاپ اول، 1386 ش 7 ـ موسوی خمینی، سید روح‌الله، تهذیب الاصول (تقریرات جعفر سبحانی)، تهران: موسسه تنظیم و نشر، چاپ اول، 1423 ق
8 ـ ــــــــــــ، معتمد الاصول (تقریرات محمد فاضل موحد لنکرانی)، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ اول، 1420 ق
9 ـ ـــــــــــــ، مناهج الوصول الی علم الاصول، قم: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ اول، 1415 ق
10 ـ ـــــــــــــ، انوار الهدایة فی التعلیقة علی الکفایا، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ دوم، 1417 ق
11 ـ ــــــــــــ، جواهر الاصول (تقریرات محمدحسن مرتضوی لنگرودی)، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام، چاپ اول، 1376 ش
12 ـ موسوی خمینی، سید مصطفی، تحریرات فی الاصول، قم: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ اول، 1418 ق
13 ـ نائینی، محمدحسین، اجود التقریرات (تقریرات سید ابوالقاسم خویی)، قم: مطبعة‌العرفان، 1352 ش
مقالات
 سبحانی، جعفر، مقاله «الخطابات القانونیه و الدورها فی مسائل الاصولیه»، فصلنامه تخصصی علم اصول، ویژه مقاله انجمن اصول فقه حوزه علمیه قم، سال پنجم، تابستان 99